Tot in 1987 werkt hij in de haven en daaruit volgen regelmatig tentoonstellingen en opdrachten. Hij exposeert ondermeer in het Provinciehuis in Den Haag, de bibliotheek in Santpoort-Noord, het Witte Theater in IJmuiden en galerie Acanthus in Maartensdijk. Het is een succesvolle periode. Inmiddels heeft Jan een eigen gezin gekregen en besluit hij een bijbaan te nemen in de kroeg van zijn schoonvader. Boven de kroeg is zijn atelier. Na zijn scheiding slurpt zijn baan steeds meer tijd op en er blijft nauwelijks tijd over om te schilderen. Hij onderneemt talloze pogingen om weer aan het schilderen te komen, maar helaas kan hij deze niet doorzetten. Pas vanaf 2005 komt er weer wat regelmaat in het schilderen als hij schilderles gaat geven in de buurthuizen De Dwarsligger en De Brulboei in IJmuiden. Ook geeft hij in de zomer van 2005 en 2006 schildercursussen in Tsjechië. Toch komt zijn eigen schilderkunst nog niet tot volledige bloei. Als Jan in het voorjaar van 2008 serieus ziek wordt, betekent dat een ommekeer in zijn leven. Hij krijgt een nieuwe kans en beseft mede door de enorme morele steun van zijn Annelise dat hij een schilder is en dat moet laten zien. Ineens zijn daar weer de portretten, onmiskenbare Affourtits. Ondanks dat hij nauwelijks heeft kunnen werken, heeft zijn herkenbare stijl een ontwikkeling doorgemaakt. De doeken zijn wat kleiner geworden, maar nog steeds zijn er de donkere lijnen, nu wat dunner en minder aanwezig. De grote felle popart-achtige kleurvlakken uit het verleden, zijn meer genuanceerd en natuurlijker door een spel van licht en schaduw. Nog steeds kenmerkend voor zijn benadering is de aandacht waarmee hij zijn onderwerp in beeld brengt. Hij put zijn inspiratie uit zijn eigen nabije omgeving en hij waagt zich zelfs aan dierenportretten. Dieren zijn een geliefd onderwerp in onze beeldcultuur maar in de context van de moderne kunst gelden zij echter nauwelijks als serieus thema. Maar Jan bewijst in zijn werk het tegendeel. De formaten van de dierportretten zijn wat kleiner, zodat de intimiteit niet verloren gaat. De dieren zijn centraal en monumentaal in het beeldvlak geplaatst. Alle aandacht gaat uit naar hun houding, naar de zachtheid en de kleurschakeringen van hun vacht. Het zijn rustige verstilde beelden. Zijn oeuvre breidt zich gestaag uit en daarom is er van 21 februari tot en met 21 maart 2010 een bescheiden overzichtstentoonstelling aan zijn werk gewijd in galerie pARTerre in Velsen. Marieke de Jongh TERUG • SCHILDERIJEN • STARTPAGINA • STUUR EEN E-MAIL