Er ontstaan grote heldere kleurvlakken in soms bijna simpel lijkende beeldvullende portretten. Voor de vluchtige aanschouwer is het een fel en nuchter beeld, maar wanneer men langer kijkt ziet men in het werk de strijd die geleverd moet worden om dit beeld te kunnen neerzetten. Precies daarin schuilt ook de angst van de kunstenaar. Het is moeilijk te bepalen wanneer te stoppen, hij realiseert zich dat hij het simpel moet houden maar is tegelijkertijd bang dat de toeschouwer hier niet doorheen kan kijken en denkt dat hij zijn vak niet beheerst. Zijn docenten hebben dit ook wel door en proberen hem soms op confronterende wijze te stimuleren. Zijn docenten Sjef Henderickx (tekenen) en Auke de Vries (vrije grafiek) leren hem om dit los te laten en hij heeft met hen een goede band. Het contact met de docenten schilderen, Hans van der Lek en Rien Bout, blijft enigszins afstandelijk en dat maakt Jan toch weer onzeker, hierdoor gaat hij nog harder werken. Pas na de diplomauitreiking tonen zij echte waardering en ontstaat er een gevoel van erkenning en gelijkwaardigheid. LEES VERDER • TERUG • SCHILDERIJEN • STARTPAGINA • STUUR EEN E-MAIL |